‘Het einde van de Hipster?’

Ik zat op de fiets richting het station, toen ik langs een poster reed waar ik een aankondiging zag voor het feest Hipster in de Winkel van Sinkel Utrecht. Op de line-up stond onder meer Partysquad aangekondigd. Toen ik langs die poster fietste dacht ik bij mezelf, volgens mij klopt hier iets niet. Partysquad was tot een paar jaar terug namelijk een redelijk vaak geboekte artiest op zonvakanties in bekende feestbestemmingen als Lloret de Mar en Chersonissos.

Toen legde ik de link met bekende fenomenen uit de muziekgeschiedenis. De disco was namelijk een erg populair muziekgenre in de jaren ’70. Er waren natuurlijk aan het begin al mensen die het niets vonden, maar op het moment dat er parodieën op kwamen zoals bijvoorbeeld the Village People, konden ook de semi-‘serieuze’ muziekliefhebbers het niet meer over hun hart verkrijgen om naar disco te luisteren. Met als gevolg dat er aan het einde van de jaren ’70 niemand meer discoplaten kocht, en de muziekindustrie in elkaar stortte. Hele labels gingen failliet, en de labels die deze crisis overleefden moesten drastisch bezuinigen. Disco verdween uit de mainstream naar de nichemarkt.

In de jaren ’90 kwam er een genre dat heel snel aan populariteit won, genaamd hardcore. Ook wel gabberhouse genoemd. Club Parkzicht en de Energiehal liepen wekelijks vol met de aussie-dragende, pillenslikkende gabbers die daar week na week de avond van hun leven hadden. Maar op een gegeven moment werd het publiek dat naar de feesten ging jonger, en uiteindelijk ontstonden ook op hardcore parodieën. Met de komst van happy hardcore, overigens bedacht door een van de hardcore-pioniers Paul Elstak, bloedde dit genre dood. Er bleven nog wel wat gabbers over, maar dat was qua aantallen niet meer te vergelijken met het de aantallen in bijvoorbeeld 1995. Het topjaar voor de hardcore. Ook hardcore ging van mainstream naar de nichemarkt.

Nu zie ik dus (althans dat hoop ik) hetzelfde gebeuren met de bevolkingsgroep genaamd hipsters. Het begrip hipster is inmiddels zo mainstream dat ook feesten, waar een hipster normaal gesproken niet dood gevonden wil worden, de naam hipster gaan gebruiken. Hierdoor zullen de oorspronkelijke hipsters uitgekeken raken op het hipster zijn. Ze zullen het wonderproduct deodorant weer ontdekken, en ook weer regelmatig gaan douchen. En uiteindelijk raakt de mainstream er ook weer op uitgekeken. Zoals de mainstream eigenlijk overal wel een keer op uitgekeken raakt.

Boemklatsch, Einde Van Een Era

Boemklatsch en Utrecht zijn jaren lang onlosmakelijk verbonden geweest. Het DJ-collectief gaf jarenlang feesten in Utrecht. Ze begonnen met hiphopfeestjes in de Histosboot, en pakten het langzaamaan groter aan. Feesten als Bangers in de Ekko, Spinach in Tivoli de Helling om uiteindelijk maandelijks Dum Dum te organiseren in Tivoli Oudegracht. Ook stonden ze vier jaar op rij als afsluiter op Lowlands, stonden ze op Exit festival, STRP, Sonar, Creamfields and the list goes on and on. Helaas komt er aan alles een einde, dus ook aan Boemklatsch.

Als onderdeel van de afscheidsfeesten van de Oudegracht gaf Boemklatsch hun afscheidsconcert in Tivoli. Het was een zwarte dag in Utrechts historie. Vrij letterlijk, het thema was namelijk ‘black tie.’ Er werd dus in stijl afscheid genomen van twee Utrechtse legendes. Er was ook een champagne bar. Ja champange, de organisatie had waarschijnlijk haar tentamen voor Zakelijke Communicatie niet gehaald. Later op de avond werd de bar omgedoopt tot Champanje bar.

Faberyayo was er ook om het nummer ‘Spikkeltjes’ live ten gehore te brengen. Het leek er op dat hij de (toch niet zo moeilijke) tekst van het nummer was vergeten. Of hij was te dronken/stoned om mee te kunnen doen, het was in ieder geval leuk dat hij er was. Ook de Nederlandse rapkoning Extince was aanwezig om wat van zijn klassiekers te doen.

Tijdens Dum Dum mocht al jaren eigenlijk van alles, stagediven, naakte dj’s et cetera. En ook op deze avond, hoewel geen Dum Dum meer, was de organisatie weer lekker losjes. Achter de dj-booth, op het podium, verzamelde het publiek zich om via de booth het publiek in te duiken.

Het was een bitterzoete avond. Want hoewel het een topavond was, was het ook de laatste keer Boemklatsch… Bijna iedereen die er vanaf het eerste uur bij was, was aanwezig. Er waren ook mensen die voor het eerst en voor het laatst de energie van een Boemklatschfeest mee maakten. Het was, zoals mc Atactic het mooi tegenover Menno van 3voor12 omschreef, een beetje als een Surinaamse begrafenis. De mooie tijden werden herdacht. En mooi waren de tijden. Afscheid van Tivoli Oudegracht, en afscheid van Boemklatsch. Ze zijn te jong heengegaan.

                                                    (Foto door: Roel Determeijer)